Nasze nastawienie na początku trudnego zadania bardziej niż cokolwiek innego decyduje o jego powodzeniu.

 

W życiu są rzeczy mniej i bardziej ważne. Kwestie mające podstawowe znaczenie i nie wpływające na nas w istotny sposób. Jest też coś, co stanowi fundament, podstawę każdej dziedziny.

W przypadku jednych – wynosi ich na wyżyny prawdziwego spełnienia, w przypadku drugich, prowadzi do ruiny. Nie to, jakie stanowisko piastujemy, jak wiele prestiżowych rzeczy robimy. Nie - kto poda nam rękę i sfotografuje się z nami na zdjęciu. Nie - jakim samochodem podjedziemy wypłacić pokaźne sumy z naszego konta, ale to JAKIM CZŁOWIEKIEM JESTEŚMY.

 Wielu ludzi może pochwalić się prosperującymi firmami, zaszczytnymi stanowiskami i zasobnymi portfelami. Nie o wszystkich jednak  można powiedzieć, że są osobami godnymi naśladowania. Bowiem to nie ilość pieniędzy na koncie czy tytuł stanowi o wartości człowieka, ale jego charakter, zasady które ma w życiu, to kim ten człowiek jest, bez względu na to, co ma.

- Czy ktoś raczy w końcu Nas obsłużyć do cholery jasnej?! - rozejrzał się po holu , w którym panował ogromny hałas , spowodowany jedynie dużą grupą osobą czekających na zameldowanie. - Heinz coś Ty za miejsce wybrał. Co to za brak kompetencji! - kontynuował nie zwracając powyższej uwagi na osoby będące w jego bliskim otoczeniu.

- Uspokój się... - odezwał się jasnowłosy mężczyzna dyskretnie pociągając rozwścieczonego chłopaka do hotelowego lobby.

- Kawa! - skinął palcem na kobietę niskiego wzrostu podążającą tuż obok owej dwójki.

- Grześ , mógłbyś? - brunetka zwróciła się do mężczyzny stojącego za barem, który już po chwili realizował zamówienie.

 ᶫᵒᵛᵉᵧₒᵤ

 

- Oliwia mogłabyś mi pomóc? - usłyszała za swoimi plecami , głos znajomej blondynki sprawującej swoją władzę w hotelowej recepcji. Uśmiechnięta odwróciła się w stronę swojej koleżanki , po czym przejrzała dokumenty , które niesfornie stanowiły jedną całość.

- Co to jest ? - zapytała całkowicie pochłonięta przeglądaniem białych kart A4 zapisanych w języku niemieckim.

- Zlecenie , które hotel ma zrealizować w stosunku do grupy Austriackich skoczków narciarskich. Noclegi , wyżywienie, bankiet. Oczywiście jak przystało na kierownictwo dokumenty przesłane są do Nas w oryginale.

- Nie ułatwiają Nam zadania ... - prychnęła spodziewając się jak ciężkie zadanie przewidziano dla Nich na te kilka nadchodzących dni. W euforii , która ogarnęła jej drobne ciało wypuściła z rąk ważne dokumenty , które spoczęły w bardzo bliskiej odległości od Austriaków.

-  I Ty śmiesz mi powiedzieć , że to jest normalne?! Że jakaś niezdarna dziewucha wpycha się na mnie zbierając jakieś nikomu niepotrzebne świstki?! - odezwał się , gdy tylko Oliwia skierowała się w jego stronę z zaskoczeniem , które jeszcze nigdy nie było tak uwidocznione na jej twarzy.

- Proszę mi wybaczyć... - odezwała się ciepłym i łagodnym głosem, - To zwyczajny wypadek.. - próbowała się wytłumaczyć.

- Nie wkręcaj mi tu bajeczek mała, bo jedyne co robisz to się pogrążasz.. - wstał odzywając się gburowato. Nie zwracając uwagi na stojącą dziewczynę odepchnął ją lekko, po czym kierował się ku wyjściu.

- Przepraszam za Niego ... - odezwał się urokliwy blondyn z tęczówkami , które kolorem przypominały błękitne niebo , odcień który w ciągu jednej sekundy uspokajał. - Proszę... - podał jednej z dziewcząt stertę białych kartek po czym uśmiechnął się radośnie swe spojrzenie kumulując na sylwetce urokliwej Joanny.

- Thomas chodź tu do cholery! - dało się usłyszeć stanowczy baryton Gregora Schlierenzauera.

- Gregor czego Ty chcesz? - odpowiedział na wołanie kolegi z team'u próbując utrzymać na swoich wąskich wargach naturalny uśmiech.

- Do przyjaciela nie przyjdziesz?! - odegrał się , powodując iż blondyn wolnym krokiem podążył w jego stronę.

ᶫᵒᵛᵉᵧₒᵤ

 

Oliwia.

' Kiedy śnię to widzę w sobie czerń i biel, kiedy śnię przez pusty biegnę park'

W tamtym momencie jedyne o czym marzyłam to chwila , w której obudzę się z tego koszmaru , jakim stało się moje życie z chwilą pojawienia się Gregora Schlierenzauera. Podświadomie wiedziałam , że okres jaki stoi przede mną otworem , to czas nie kończących się wyborów , pomyłek a jednocześnie nutki zaskoczenia , które dało mi chęć na wstanie kolejnego dnia z łóżka.

Joanna.

'Lecz przyjdzie kiedyś ktoś, kto powie mi, że kocha, że takiej jaką jestem pragnął i chciał...' 

Odczucia na tamtą chwilę? Gdyby nie Oliwia nie zrozumiałabym nic z tego całego zamieszania. Sezon pełen pracy i wyrzeczeń z nią związanych , ale za to kocham tą pracę , obie ja kochamy tylko każda na swój sposób. Oliwia jest perfekcjonistką w każdym możliwym calu. Nigdy nie kończy pracy o wyznaczonej porze , bo jak twierdzi ' Hotel jest miejscem , w którym pracuje się 24 godziny na dobę , 7 dni w tygodniu i 365 dni w roku'. Tutaj kompletnie się od siebie różnimy. Od życia należy oczekiwać o wiele więcej. Zabawa , przygoda , wiatr we włosach to jest to... A przyszłość? Ona sama Nas wykreuje ustawiając nasze położenie tam gdzie będzie to dla Niego odpowiednie... Żyj chwilą!

--------------------

Serdecznie mi miło kochane powitać Was w czymś co zdecydowałam się stworzyć sama , co po części jest bardzo podobne do mnie , do mojej pracy , życia , a co ubarwię nieco bohaterami , jak i dalszym rozwinięciem mam nadzieję nie banalnej fabuły.

Mam nadzieję , że jak przy Difficult tak i tutaj będę mogła liczyć na Wasze wsparcie.

Całuje, Ann.