Rozdział 1 : Wielu ludzi wkracza w nasze życie zupełnie przypadkowo. Niektórzy pojawiają się na kilka dni, inni niekiedy nawet tylko na kilka godzin. Nieliczni pozostają z nami na zawsze.

- Możesz mi powiedzieć co Ty tak naprawdę wyprawiasz Schlieri? - złość , brak zrozumienia ,  bezradność w stosunku do zachowań przyjaciela , szczególnie od pewnego czasu dawała się we znaki , powodując iż życie blondyna nie było tak idealne jakby tego oczekiwał. Martwił się , lecz nie potrafił pomóc  w żaden sposób.
- O co Ci chodzi? - zapytał niewzruszony usadowiwszy się na jednym z krzeseł w 'ogródku przy hotelowym'. Przyjazd do Polski , był jedynie kolejnym powodem do ucieczki od znienawidzonej rutyny , którą miał okazję gościć w swoim domu. Obowiązki związane z rodziną , treningami , nową partnerką życiową całkowicie pochłaniały Go powodując iż nie radził sobie już nawet z najprostszą komunikacją międzyludzką.
- Wszystko Ci przeszkadza , każdy robi coś nie tak ... Nie jesteś idealny Gregor , więc nie oczekuj perfekcji od innych ... - próbował jak najprościej tylko potrafił rozjaśnić sytuację , która rozpoczęła ich pobyt w Zakopiańskim hotelu.
- No za to Ty nie tracisz czasu , stary ... - zadrwił usadowiwszy swój wzrok na zaskoczonej twarzy starszego Austriaka.  - Kristina z Lilly w domu , Sylwia zaraz za rogiem , a Ty ? - ironizował , goszcząc na swoich ustach szyderczy uśmiech. - Tym razem urocza recepcjonistka...
Uśmiech , który zasilił twarz Thomasa , był jedynie gestem , który jasno wskazywał na to iż podejrzenia Tyrolczyka mają solidną podstawę.  Początek dobrej i solidnej konstrukcji potrafi wyścielić Nam drogę do celów , które pojawiają się w Naszej głowie w przeciągu kilku sekund , uważając je za istotne , chociaż tak na dobrą sprawę są to kolejne zagrywki pożądania i chęci udowodnienia komuś , iż możemy mieć wszystko czego tylko chcemy.
- Im mniej wiedzą tym lepiej śpią? - zaśmiał się szatyn klepiąc swojego kolegę po ramieniu w geście całkowitego zrozumienia. Doskonale zdawał sobie sprawę jak wiele Thomas poświęca każdego dnia , jak powoli wkracza w rejony , które tylko dla Niego mogły być dostępne , jak zmienia się z każdą nowo poznaną kobietą , która de facto jest mu potrzebna do jednego konkretnego celu.  Ale czego mógł się spodziewać. Postępował dokładnie tak samo , idealizując jedynie swoje poczynania w małej główce. Uśmiechał się po każdej udanej nocy , opuszczając 'pokój hotelowy' bezpowrotnie. Jego drugie , perfekcyjne życie , nad którym miał całkowitą władzę. Życie w którym był kim tylko chciał , zachowując się przy tym jak tylko miał na to ochotę... Zaborczy , energiczny , chamski , delikatny a czasem i nawet agresywny... Zależność dopasowana do każdej partnerki z osobna. Pełen full service. Z którego czerpał niezliczone korzyści. - Więc co z tą blondynką? - dopytał chcąc poznać bliżej plany Morgensterna.
- Scenariusz jest zawsze taki sam ... - zaśmiał się, a jego niebieskie tęczówki niemalże natychmiast zmieniły swoją barwę w odcień jasnej zieleni...  Rytuał , który był następstwem kolejnej burzy hormonów w organizmie blondyna. - Zbajeruj , zalicz , zapomnij .. -  dopowiedział ściskając dłoń kolegi z teamu.

 ᶫᵒᵛᵉᵧₒᵤ
 
- Dzień dobry , nazywam się Heinz Kuttin i chciałbym ustalić szczegóły dzisiejszej kolacji... - wysoki , postawny mężczyzna skierował swe kroki w stronę wyjścia głównego jednej z sal restauracyjnych. Uśmiechnięty spoglądał na mężczyznę , który z otwartością przywitał go już u progu.
- Prosiłbym Pana o chwilę cierpliwości , zaraz poproszę menagera restauracji , który zajmuje się Państwa zleceniem ... - brunet oddalił się , ustępując swojego miejsca uroczej szatynce , która z radosnym uśmiechem usiadła na przeciw Austriaka uściskawszy mu wcześniej dłoń.
- Oliwia Jaworska .. - oznajmiła łagodnym i jakże przyjaznym tonem. - Mam przyjemność sprawować pieczę nad Państwa pobytem w Naszym hotelu. Mam nadzieję udanym... - dodała upijając łyk swojej mocnej kawy.
- Jak Pani zdążyła pewnie zauważyć , grupa składa się z 10 osób , w tym 6 zawodników. Czas trwania szkolenia to 10 dni.  Chcielibyśmy skorzystać z większości usług , które Państwo oferują , w tym szeroko pojęta gastronomia , sale konferencyjne , wellness i siłownia... Czy do tej pory wszystko jest dla Pani jasne? - zatrzymał się na moment lustrując poczynania szatynki , która doszczętnie wszystko zapisywała.
Polka uniosła swój wzrok , nie pozbawiając wyrazu swojej twarzy naturalnego uśmiechu , który bez względu na wszystko był nieodłączną częścią wykonywanego zawodu. - Oczywiście , że tak. Zrobimy co w Naszej mocy , aby pobyt w Naszym hotelu minął Państwu w przyjaznej atmosferze , a co za tym idzie zagościł w Państwa pamięci na dłużej.. - odezwała się spoglądając na dokumenty leżące przed Nią. - Miałabym jedną kluczową prośbę... - utkwiła swój wzrok na postaci mężczyzny, którego wyraz twarzy , mimika wskazywał iż jest przejęty tym przed jakim zadaniem stoi. Jak wiele energii będzie Go to kosztowało... - Prosiłabym o dokładną listę osób , które podlegają pod status Austriackiego Związku Narciarskiego , co upoważniać ich będzie do wszelakich usług przez Nas dostępnych.

 ᶫᵒᵛᵉᵧₒᵤ

Manuel Fettner , Thomas Dithart , Stefan Kraft, Thomas Morgenstern, Andreas Kofler, Gregor Schlierenzauer.
Wdychając kolejną porcję powietrza do swoich płuc  siedząc w mieszkaniu , które wynajmowała dokładnie analizowała całą stertą dostarczonych dokumentów, zawieszając swój wzrok na jednym znaczącym nazwisku.  Ołówek , który trzymała w dłoni , pod wpływem enegii , która się z Niej ulotniła złamał się , powodując zabrudzenie tak ważnej treści , lecz to stało się w tamtej chwili mało istotne. Zdjęła okulary , które zalegały na jej nosie chowając twarz w dłoniach.
Przeszłość jakby na moment powróciła do łask , powodując iż jej uśmiechnięta , rozpromieniona twarz całkowicie zmieniła swoją wyrazistość.
Miała teraz nieodparte wrażenie , że przeszłość zniewoliła teraźniejszość, że pod wpływem jednego wspomnienia jej ból skrywany przez lata powraca , że znieważenie jakie doznała wzrosło w siłę ... Wiedziała , że przeszłość , która jest niszczona powraca. O wiele silniejsza , sprawiająca jeszcze większe cierpienie spowodowane rozdrapaniem dawno już zabliźnionych ran.
Przeżyła coś nieprzyjemnego raz, a potem przeżywała to po raz kolejny, i kolejny, i kolejny i tak w nieskończoność, codziennie myśląc o tym co się kiedyś przydarzyło. Spędzała całe życie myśląc o wydarzeniach z przeszłości! A tego nie chciała , to tak jakby  jechała samochodem i cały czas patrzyła tylko w lusterko. Jadąc w ten sposób nie dość, że nigdy nie dotrze do swojego celu, to jeszcze przy pierwszej lepszej okazji rozbije się o drzewo lub zderzy z innym samochodem. Lusterko jest jak najbardziej przydatne… ale tylko i wyłącznie po to, aby od czasu do czasu w nie spojrzeć i znaleźć to, co potrzebne. Jednak przez większość czasu musisz patrzeć do przodu. Tylko wtedy dojedziesz tam, gdzie chcesz trafić. Tak żyła , tak starała się żyć wypierając z siebie wszystko to co pozostało , co było , a miała wrażenie nie wróci.
A jednak powróciło , miało na tyle odwagi by się pojawić . Nieproszone , ale nikt tych zaproszeń nie oczekuje. Nie w dzisiejszym szalonym świecie.

 ᶫᵒᵛᵉᵧₒᵤ

Opcji do rozważenia , do uzyskania doskonałych efektów było wiele , nawet bardzo wiele... lecz on doskonale wiedział , która z możliwych pozycji podziała na blond włosom kobietę , która zasila swoją obecnością puste wnętrze recepcyjnych metrów.
Prosząc o pomoc , zwabił niebieskooką polkę do bram swojego pokoju hotelowego po czym z promiennym i jakże zalotnym uśmiechem zaprosił ja do środka.
- W czym mogę Panu pomóc? - zapytała uśmiechnięta , lecz lekko skrępowana zaistniałą sytuacją. Sama sobie nie potrafiła wytłumaczyć powodu , w  realizacji którego znalazła się na trzecim piętrze w pokoju 303. Głos... zmysłowa barwa , wyczuwalna nawet z tak dłużej odległości objęła całkowitą kontrolę nad jej umysłem... Umysłem bezbronnej kobiety , która pod wpływem Austriaka całkowicie zapomina o istniejącym świecie.
- Wydaje mi się , że doskonale znasz odpowiedź... - wyszeptał , zbliżając  się do blondynki na nieludzko bliską odległość... Jego wąskie usta błądziły po szyi kobiety nie dotykając jej delikatnej skóry... Oddech , który na Niej czuła miał o wiele ważniejsze zadanie niżeli pocałunki , które  miały go zastąpić. Lewa dłoń Thomasa powędrowała w jej krótkie , jasne włosy bawiąc się nimi zalotnie,
- Ale ja nie powinnam... - szeptała , całkowicie rozkojarzona poprzez pieszczoty , których dopuszczał się Morgenstern. Dostatecznie przejął kontrolę nad zdrowym rozsądkiem Joanny zbliżając do jej pełnych warg swoje miękkie usta. Niebiańskie tęczówki przejęły zielone oczy recepcjonistki jakby hipnotyzując je...
- Nie wiesz , że życie jest piękne dopiero wtedy , gdy robimy to czego chcemy , a nie to co powinniśmy byli robić? - zapytał czekając na dalszą reakcję ze strony kobiety. Już wiedział , że ma ją w garści , że całkowicie podda się temu czego on od Niej oczekuje , a oczekiwał bardzo wiele tamtego wieczoru.  Każda kobieta w jego życia , spełniała coś czego on sam nie potrafił racjonalnie wyjaśnić... Chore fantazje? Niespełnione pragnienia? Można by było wymieniać godzinami , lecz on nigdy tego nie robił. Korzystał z urodzaju żeńskiego na tyle ile tylko mógł , a reszta nie była dla Niego istotna.
Odszukała swoimi ustami jego usta i wpiła się w nie zachłannie. Ssała je zapamiętale, obejmowała swoimi wargami, rozchylała językiem, torując sobie drogę do wnętrza. Nie był obojętny na jej pocałunki. Po pierwszym triumfie spowodowanym tym, z jaką łatwością podała się jego woli i przeszła do rzeczy, odwzajemniał je z nie mniejszą żarliwością.  Etap , który doskonale rozchylał drogę ku kolejnej chwili realizował się niemalże idealnie , powodując nie mniejsze zadowolenie na jego zaróżowiałej twarzy. Schemat , który powiela się w każdym kolejnym przypadku , przy każdej pożądanej kobiecie... Nic zaskakującego , a jednak dającego tak wiele przez ten jeden krótki moment , gdy trzyma życie w garści , gdy to on jest Panem i władcą , gdy nie ma Nikogo ważniejszego .... Gdy to on kieruje swoim losem.
Jego dłoń błądziła po jej idealnych kształtach, badając centymetr po centymetrze delikatne ciało dziewczyny....
-  Nie marnujesz czasu... - głos , który nie jednego w takim momencie mógłby wyprowadzić z równowagi ze spokojem opanował umysł Thomasa , który z uśmiechem na ustach odsunął się od speszonej polki , której zawstydzony wzrok nie potrafił odnaleźć względnego punktu zaczepienia...
- Gregor. - odezwał się obejmując ciało drobnej blondynki składając na jej karku subtelny pocałunek. - Dokończymy później skarbie... - zwrócił się w jej kierunku zmuszając tym dziewczynę do opuszczenia zajmowanego przez Niego pokoju.

 ᶫᵒᵛᵉᵧₒᵤ

Joanna.
Czegoś podobnego nie przeżyłam nigdy. Jestem roztrzepana , pokręcona , mam czasami pomysły , które całkowicie odbiegają od panujących norm , ale nie zachowuje się tak. Mam resztki przyzwoitości , a jak widać pod wpływem tego wysokiego blondyna one całkowicie zanikają. Kilka słów wystarczy , abym całkowicie poddała się chwili. Jego dotyk w nieokreślony sposób paraliżuje moje ciało , zyskując nad nim kontrolę. Podświadomie wiem , że to nie powinno mieć miejsca , ale nad tym nie panuję. Nie potrafię i nie chcę....Te chwile , one mogą trwać wiecznie...
Thomas.
Kolejna naiwna do kolekcji. Kolejne imię na nic nieznaczącej liście osobników płci pięknej.
Zgrabna  o idealnych kształtach , ale jakże banalna. Która to już z kolei nabiera się na wszystko przez pryzmat pozorów... Banalne jak w dzisiejszych czasach wygląda ludzka zależność , jak jest komuś potrzebna by funkcjonować. Nie potrzebne są obietnice na dalsze wspólne lata , czułe słówka , które potrafią zdziałać ogromne cuda ... wszystko toczy się niemalże samo , potrzebując tylko odpowiedniego bodźca do potęgowania działań. 

----------------
Bardzo się cieszę , że tak licznie  byłyście ze mną podczas , gdy ukazał się prolog tej historii.
Mam nadzieję , że jedynka będzie dla Was równie miłym zaskoczeniem , bo tak naprawdę to od Niej wszystko się zaczyna. Z dedykacją dla Was wszystkich , a w szczególności dla Klaudii , z przeprosinami ( Ty , wiesz za co :*)!
Lecę już do Was , życząc przyjemnej lektury jak i energicznego dnia!
Ann.